HET PROJECT
WANNEER DE MUIZEN VAN HUIS ZIJN..
DANSEN DE KATTEN
OP DE TAFEL !
HET PROJECT CO_MOUSING
CO_MOUSING, wil nagaan in hoeverre de huidige wetgeving is afgestemd op deze nieuwe manier van wonen. Het zou ervoor kunnen zorgen dat de grootste risico groep van alleenstaanden, hierdoor voor twee zouden kunnen gaan tellen! Dit maakt de meest kwetsbaren tot solide burgers en kan enkel ten goede komen aan onze samenleving.
Eveneens willen we een platform uitbouwen dat voldoende plaatsen kan voorzien voor wanneer je zou dreigen dakloos te worden. Zodoende, kom je dan niet op een wachtlijst te staan, maar kan je onmiddellijk kiezen bij wie je, al dan niet tijdelijk, zou kunnen intrekken.
Wat momenteel vaak een struikelblok kan vormen zijn de voorwaarden waaraan men moet voldoen om aanspraak te kunnen maken op de hulpverlening. Bij ons moet je maar aan 2 voorwaarden voldoen:
1: Hulpbehoevend zijn.
2: Anderen willen helpen.
Dat zijn de enige noodzakelijke vereisten om verder geholpen te worden. Dit moet bijgevolg voorkomen, dat er mensen zijn, die niet aan de voorwaarden voldoen om geholpen te worden, terwijl hun probleem wel degelijk hulpbehoevend is!
Er is niemand die een ander beter begrijpt dan diegene die zich in dezelfde situatie bevind. Daarom verlangen we van iedereen die onze steun krijgt, hetzelfde te doen voor anderen.
Hiervoor willen we een sociaal netwerk uitbouwen dat 4u / week gebruik wil maken van je persoonlijke inzet. En zolang je jezelf in een probleem situatie bevind, je 4u van je tijd, jezelf engageert om anderen te helpen d.m.v. vrijwilligerswerk. Dat kan binnen onze organisatie zijn, of bij eender welke andere NGO. Op die manier word je ook persoonlijk sterker, want gedeelde smart is halve, en door anderen te helpen, help je tevens jezelf!
Dat is de visie waar we vanuit gaan, om nodeloze obstructies teniet te doen, en een probleem zichzelf op te laten lossen. Want veelal zijn de meest kwetsbaren onder ons niet voorzien van een sociale omgeving die kan helpen om een deel van de klappen op te vangen. Dat isoleert hen enkel nog verder weg van de gemeenschap, en geeft niets anders dan eenzame en deprimerende klachten. Door op deze manier te werk te gaan bevorderd dit het sociale contact. En kan men door elkaar te steunen een betere relatie opbouwen met het geheel, en voeling krijgen met het begrip samenleving. Wat tevens nog een breed gamma aan bijkomende voordelen op zou kunnen leveren. Door daadwerkelijk te laten voelen dat iedereen hier welkom is, verkeerd er niemand meer in levensgevaar!
Hetzelfde geld voor werkeloosheid. Want indien men naar de noden van de werkzoekenden zou luisteren, kan men makkelijk op basis daarvan, ettelijke jobs creëren die deze noden in zouden kunnen vullen. Dat is eveneens een ideale verstandhouding, omwille van het feit, dat deze mensen elkaar het best aan kunnen voelen, door de herkenbaarheid van de situatie, adhv hun persoonlijke ervaringen.
DE HARDE WAARHEID
DE GEMIDDELDE INWONER IS ALLEENSTAANDE
ZELFS TWEEVERDIENERS KRIJGEN HET MOEILIJK
DE MEESTE MENSEN IN NOOD VALLEN DOOR DE MAZEN VAN HET SOCIALE VANGNET
We wensen het niemand toe, maar wanneer je door onvoorziene omstandigheden in moeilijkheden komt, dan bevind je jezelf, volgens de huidige regelgeving, in een onhoudbare vrije val..
De klok tikt verder, en de rekeningen stapelen zich op. Als het enige antwoord dat je hierop kan krijgen luid dat je op een zeer lange wachtlijst kan komen te staan, dan is dit huidige vangnet niet meer accuraat!
Hulpbehoevenden worden erdoor zelfs nog dieper in hun uitzichtloze problemen geduwd.
Het is pas wanneer dit je persoonlijk treft, dat je gaat inzien, hoe ernstig deze situatie in feite is.
Dit kan anders en beter !
Het is hoog tijd om hier iets aan te doen!